چرا شوراهای شهر و روستا موفق نبودند؟

پایگاه خبری اولکامیز- تحلیلی از جلیل اونق :                                                      تئودور روزولت سخن پر معنایی دارد : ” در هر جا که هستید؛ و با هر چه که در اختیار دارید، کاری بکنید “.

با پیروزی کاندیدای اصلاح طلب در دوم خرداد سال ۷۶ با شعار ” فردای بهتر برای ایران اسلامی” در عرصه رقابت انتخابات ریاست جمهوری؛ ۷ اسفند سال بعد پیرو به اجرا در آمدن بخشی از شعارهای دولت اصلاحات ؛ فرصت طلایی با انتخابات آزاد شوراهای اسلامی شهر و روستا زیر نظر هئیت اجرایی (بدون دخالت شورای محترم نگهبان) جهت انتخاب نماینده های محلی برای ایرانیان ایجاد شد و مردم در سراسر ایران ، اعضا شورای اسلامی (به واسطه شهرداران و دهیاران ) محل سکونت شان را با آرای مستقیم خود انتخاب کردند.

در یک نگاه اجمالی به نظر می رسد بعد از ۲۲ سال و با گذشت چندین دوره انتخابات شورای اسلامی ، کارنامه شهرها و روستاهای منطقه ما با مراجعه به افکارعمومی ؛قرائن و شواهد ؛ در مجموع توان بهره برداری حداکثری از این بستر ایجاد شده را نشان نمی دهد. حال دلایل زیادی را می توان به این مسئله عنوان کرد از جمله :

۱. ناکافی بودن ” آگاهی” اکثریت اقشار مختلف مردم عزیز منطقه به اهمیت شورای اسلامی.

۲.حضور کم رنگ” نخبگان” و نیروهای کارآمد علمی تخصصی به این عرصه و هموار شدن راه برای افرادی که اکثرا کم توان تر هستند.

۳.نا هماهنگی” استدلال انتخاب” رای دهندگان (در اکثریت) با ماهیت شورای اسلامی .

لذا پیشنهاد میشود به فعالین اجتماعی محترم جهت بهبود وضعیت و حصول نتایج بهتر در این فرصت باقیمانده تا انتخابات پیش رو شورای اسلامی؛ روشنگری و آگاهی بخشیدن به آحاد مردم منطقه نسبت به اهمیت شوراها بعلاوه تشویق نیروهای کاردان و خبره برای کاندیدا شدن با استفاده از فضای مجازی در گروهها و کانالهای مجاز اجتماعی بی تاثیر نخواهد بود.   ۲۰ بهمن ۹۹

www.ulkamiz.ir