علل ناکارآمدی شوراها در ایران
پایگاه خبری اولکامیز – محمد سلاق یکی از دوستان اهل قلم آق قلایی در پاسخ به سئوال خبرنگار اولکامیز در یاره شوراهای شهر و روستا یادداست کوتاه و پرپیمان زیر را ارسال نمود که در پی می آید: وقتی از انتخابات خرداد سال ۱۴۰۰ سخن به میان می آید، بی درنگ خاطرات تلخ و شیرین انتخابات خردادهای سالهای نه چندان دور در ذهن هایمان خطور میکند، انتخاباتی که داغش بر پیشانی خرداد ماه سنگینی مینماید.
آری ای جان جانان؛ تو را نداشتن بلد بودن نمیخواست، هر چند ما مشق غم عشق تو را خوش ننوشتیم اما تو بکش خط به خطای همه ما…
از عزیزان جان عذرخواهی میکنم در واقع از ما در مورد انتخابات شورای شهر و روستا و از کاستی ها وچالش های پیش روی این مجلس محلی نظرخواهی کرده بودند نه از انتخابات دیگر!!! نخستین شوراهای شهر مانند تمام المان های دموکراسی ریشه در یونان باستان دارند، ونخبگان شهر آتن و یونان باستان به این مهم رسیدند که امور شهر را باید به صورت شورایی حل و فصل کنند، اما در ایران در سال ۱۳۰۵ نخستین انجمن شهر در رشت تشکیل، که پس از تصویب قانون اساسی، زندگی شورایی در ایران به فعلیت رسید.
اما علل ناکارآمدی شوراها در ایران چیست ؟
۱- آگاه نبودن اعضای شوراها از وظایف واختیارات خود
۲- عدم مقبولیت اجتماعی اعضای شورا در گذر زمان بخاطر اشتباهات فردی وجمعی ومقدم دانستن منافع شخصی بر منافع شهری و شهروندی و فسادزا بودن برخی از اعضای شورا
۳- ناآگاهی مردم با انتخاب افراد فاقد صلاحیت که تخصص لازم را در اموری شهری و شهروندی ندارند، آیا شورای شهر؛ سفره فساد است یا مجلس شهری، چرا در مجلس شورای اسلامی نمایندگان در تلاش اند کار گروهی تشکیل دهند که بر عملکرد و رفتار اعضای شورای شهر و روستا نظارت کنند.
سوالی که ذهن خیلی‌ها را در گیر میکند این است که چه تفاوتی بین انجمن های شهری قبل از تشکیل شورای شهر سال ۱۳۷۷ با این عزیزان وجود دارد، به عقیده بنده انجمن های شهری که جزء معتمدین شهر بودند انسانهای پاک و آبرومند ودر یک کلمه چشم سیر بودند ؛ وگرنه چرا شورای شهر اینهمه فسادزا باید باشد؟
چرا هر از گاهی از فساد مالی و اخلاقی، فلان شهر پرده برداری و افشا میشود؛ چرا مردم ایران این نوبرانه ها را باید تحمل و آسیب شناسی کنند؟ و کلام آخر؛ در انتخابات خرداد۱۴۰۰ بیشترین میزان مشارکت در روستاها صورت میگیرد . / انتهای پیام
www.ulkamiz.ir
