ظاهر و باطن زندگی ما
پایگاه خبری اولکامیز – حاج آنه محمد مارامایی، عضو شورای نویسندگان:
روزگاری نه چندان دور که من درسن ۲۰ سالگی بودم .جامعه ما یک ویژگی هایی خاص داشت که الآن حسرت آن دوران را می خورم . وقتی به اوضاع کلی آن روزهای جامعه فکر می کنم نمیدانم چرا دلم می گیرد وناخودآگاه اشک درچشم هایمان جمع می شود وق لبم دچار ضربان خاص می شود. دلیلش بی معنا وبی ارزش بودن دنیای کنونی ماست.
روزگاری میان مردم جامعه اینقدر صمیمیت.اعتماد.احترام.عزت و…بود .که الآن متأسفانه یک هزارم آن ویژگیها درمیان مردم جامعه دیده نمی شود .درست است که درآن زمان ها امکانات رفاهی وامکانات اقتصادی و…. مثل اینروزها نبود .اما آنچه بود حقیقت بود و واقعی .خانه ها معمولی اما پراز نورانیت و محبت.
وسایل نقلیه ساده همانند جیب .نیسان .وانت پیکان و…اما عشق وشادی بهنگام رانندگی درآن ها موج می زد.و…مثلا ما درسال ۱۳۵۴ به بندرترکمن آن هم با جیب و در راه شنی و خاکی جمعاساعت ۸ صبح می رفتیم بعد دو گروه می شدیم جوانان مثل ما می رفتیم سینما ( یادم می آید یکی ازفیلم ها اسمش بود شمشیرزن یکدست) و گروه دیگر می رفتند پیش اسب هاومربیان اسب هایشان وکلا برای همه ماواقعا خوش می گذشت.
اما امروزه خانه ها آنچنان مجلل .وشیک و….وسایل نقلیه آنچنان پیشرفته وکلاس بالا اما دیگر نه درون آن خانه ها ونه درون آن ماشین ها چندان محبت . عشق و….نیست .الآن متأسفانه همه چیز شده چشم هم چشمی .زندگی می کنیم برای دیگران .درداخل خانه هایمان با اهل خانواده همیشه درگیر هستیم اما با همان اهل خانواده درجامعه آنچنان رفتار می کنیم که دیگران فکر می کنند همچون داستان لیلی ومجنون محبت میان اهل خانواده است.یادم می آید.
پنج سال پیش ازیک همسایه مان که چند پسر ودختر داشت پرسیدم ماشالله همسایه همه فرزندانتان همچون گلند وخوش اخلاق. اما فلانی یک چیز دیگر است .همسایه خندید وگفت حاج آقا برعکس بدترین وبد ذاترین فرزندم بدون تعارف همین پسری است که شما گفتی .من تعجب کردم که چقدردیدگاه من با دیدگاه همسایه فرق داشت .
الان هم زندگی ما اکثرا اینچنین است .ما گاهی ازبیرون حسرت زندگی دیگران را می خوریم که فلان خانواده فلان وفلان دارند وعشق دنیا را می کنند اما غافل از رفتارها وگفتارها وکردارهای داخل خانواده شان .بگذریم سؤال اساسی این است که چرا باطن وظاهر افرادجامعه اینروزها عین هم نیست؟
چرا خانواده ها دیگر مانند گذشته کانون گرم وبا محبت نیست ؟ چرا فرزندان وحتی خود والدین مانند قدیم سرحال وخوشحال وخندان و…نیستند؟چرا درخیابان پشت چراغ قرمز مردم یک دقیقه هم زورشان می آیدبایستند.
وقتی هم راننده ای متوجه سبز شدن چراغ نمی شود فوری پشت سری بوق می زند ویا با کلمات زشت او را خطاب می کند که انگار انسان نیست؟وخیلی مثال های دیگر.آری نمی گویم تنها عامل اقتصادی است ولی مطمئنا ۸۰ درصد مشکلات اقتصادی است .الآن یک نگاهی به راننده های کرایه کش شهرمان نگاه کنید که حتی فلکه مرکزی شهر را ایستگاه خود کرده اند .ویا رانندگان ماکسیم وآژانس را نگاه کنید اکثرا کارمند شاغل یا بازنشسته کشاورز.تعمیرکارو…. هستند.
این بنده های خدا بخاطر فشاراقتصادی با تک شغل یا تنها حقوق زندگیشان نمی چرخد .ومجبورند جهت گذران زندگی تا دو نصف شب کارکنند.خلاصه این نوع زندگی واسه کی حال وحوصله می گذارد که درعروسی ها بخندد.ویا درمراسم عزا بیش ازچند دقیقه بنشیند و… بقول همه ما ایرانیان الآن زندگی نداریم فقط زنده هستیم ونفس می کشیم ویا بقول همه مرده متحرک هستیم نه لذتی درزندگی ماست نه عشق وتفریح وگردش و…
اگر می بینید هستند بعضی ها اهل گردش وسفر مطمئن باشید فوقش ۲۰ درصد جامعه ماست .یادم می آید اول سال ۱۳۸۴ که مصلی نمازجمعه اهل سنت دیارمان بازشد من خوشحال از وضع جمعیت به یک آقایی گفتم ماشالله چقدر جمعیت نمازگزار زیاد است .آن آقا با خنده گفت .اگرمیانگین بگیری نسبت به جمعیت کل شهر کم هم هستند.
آری کسانی که به سفر می روند عین نمازگزاران نسبت به جمعیت کشور کم هم هستند.نمی دانم حاکمان ومسئولان کشورمان برای چه انقلاب کرده اند؟ آیا خواسته اصلی آنها این بوده که اینچنین وضعیتی برای مردم بوجود بیاورند؟ مسلما خیر .
اما چون اکثر مسئولان کشورمان اهل حوزه و مسجد بودند از مملکت داری سررشته نداشتند وآنهایی را که سررشته داشتند را قبول ندارند واین حالت باعث شده که وضع مملکت ما روزبروز بدتر شود بهتر نشود..
مثلا به تمام رئیس جمهورهای انقلابمان از اول تا حالا نگاه کنید .هرکدام که دوره اش تمام شد با نفرین مردم بخصوص خود حاکمان ومسئولان جدید روبرو شدند.وعامل بدبختی مردم را وجود آنان دانستند در صورتی که سیستم حکومتی ما مشکل دارد هرکس هم بشود رئیس جمهور کاری نمی تواند انجام دهد.
خلاصه آرزو دارم روزگاری وضع کشورمان بهتر ازاین شود .تورم کنترل شود .شایستگان روی کار بیایندکارمند .حقوق بگیر بتواند با پول دریافتی اش زندگیش را بچرخاندو…..
www.ulkamiz.ir
