در مورد اجتماع خردمند / مکتوب دوم

پایگاه خبری اولکامیز- در اجتماع خردمند ، من وجو د ندارد در واقع به اعتبار اموزه های ناشی از یافته های علمی و وضع قوانین زمینی در حوزه حقوق خصوصی و حقوق عمومی همه من ها مستحیل در یک قالب هوشمند به نام اجتماع می گردند.
این اجتماع که ناشی از همبستگی عمیق در مولفه های یقینی شکل گرفته هرگز پذیرای یافته های میتولوژیک نیست به باور اجتماع خردمند دین نیز گونه ای میتولوژیست (افسانه هایی که ذهن سیال بشر بر اساس حوادث طبیعی و در تلاش برای تفسیر رخدادهای خلق می نماید).

چنین است که مشاهده می گردد در غرب امکان دست اندازی و بهره گیری از متون دینی در ابداعات هنری جایز می گردد، خلق پیکره های خدایان، تصاویر ابداعی از پیامبران و مفاهیمی نظیر بهشت و جهنم.
آموزه های اجتماعی جوامع سکولار با جوامع دینی چنان متفاوت است که در مشاهده نتایج می توانیم شاهد ان باشیم ، آنچه یک ، منِ دیندار رادیکال به عنوان غایت زندگی می پندارد ( فرضا تلاش برای نیل به بهشت)برای فردی از بدنه اجتماع خردمندقابل فهم نیست .
دلیل چنین رهیافت های متفاوتی چنان که پیشتر عنوان کردم متاثر از منابع آگاهی بخشی افراد است در جوامع دیندار منابع الهام بخش صرفا متون مقدس است و در جوامع مبتنی بر خرد زمینی ، این منابع ، سیال و در دگردیسی دائم بوده و تحت تاثیر آرائ عالمان حوزه علوم انسانی می باشد.

در جوامع دیندار همبستگی اجتماعی به گونه سازمانی و ارگانیک شکل نمی گیرد چرا که منشا این یک پارچگی بر پایه اوامر متون مقدس برای دستیابی به غایت اخرویست در واقع همبستگی و اضمحلال من ، برای رسیدن به ، مای ، هوشمند هدف نیست چرا که غایت فرد دیندار رسیدن به بهشت شخصی است .

احمد مرادپور

www.ulkamiz.ir