در باره انشای یک دانش آموز
پایگاه خبری اولکامیز – عثمان آخوند نظری روحانی اهل سنت علاقمند به کتاب و ادبیات نوشت: گاهی اوقات در سایت اولکامیز انشای دانس آموزان منتشر میشود. دیشب انشای یکی از دانش آموزان دبیرستان غیر دولتی بصیر گنبد را مطالعه کردم. در این باره احساسات و اندیشه ی خود را می نویسم:
سلام بنیامین جان هلاکو ، انشایت را در سایت اولکامیز آقای لطیف ایزدی با عنوان نوشته ی نوقلمان منتشر کرد که از زبان کتاب نوشته بودی خواندم خوشم آمد.
مرا به یاد شعر”کتاب خوب” نوشته ی عباس یمینی شریف، که در سال۵۶ در کتاب فارسی کلاس دوم بود:
« من یارمهربانم داناوخوش بیانم
گویم سخن فراوان باآنکه بیزبانم
پندت دهم فراوان من یارپنددانم
من دوستی هنرمندباسودوبیزیانم
ازمن مباش غافل من یارمهربانم. » انداخت.
شما به عنوان نوه ی مرحوم معمی هلاکو آن مرد بزرگ، شجاع و نترس ترکمن که جای خالی شان همچنان احساس میشود، معرفی کرده!
گفتم احساسم را بنویسم که، شما می توانید در آینده راه پدر بزرگ مرحومتان که خاص و عام به نیکی یاد می کنند را ادامه دهید. مختومقلی شاعر اسطوره ی ترکمن میگوید:
بیر آقان یریندن آقارمیش آریق
من منلیک ادنینگ طنابی چویریک.
در مورد نوشتن نیز به نظر من انشای محمدبهمن بیگی نویسنده کتاب « ایل من بخارای من » می تواند بهترین الگو در نوشتن احساسات و واقعیات از شرایط موجود محل زندگی و پیرامون باشد که صادقانه و شجاعانه، بدون ترس از تمسخر و قضاوت دیگران، وضع زندگی در آن دوران را بیان کرده است!
بهمن بیگی میگوید: « موضوع انشاء دیوان حافظ بهتر است یا مولانا؟ بود.
نوشتم: من یک بچه قشقایی از عشایر هستم. بهتراست از بنده بپرسید: میش چند ماهه می زاید؟ اسب بیشتر بار می برد یا خر؟ تا برای من کاملا روشن باشد…و تقریبا شرح مفصلی از حیوانات که جزء لاینفکّ زندگی عشایری بود، ارائه دادم و در پایان نوشتم: دیوان حافظ و مولانا را در ویترین کتابفروشی ها دیده ام نمی دانم کدام، از دیگری برتری دارد.
وقتی شروع به خواندن انشایم کردم خنده بچه‌ها گوش فلک را پر کرد؛ ولی آقای حمیدی فکورانه به آن گوش کرد و به من نمره ۲۰ داد و در کمال تعجب و ناباوری گفت: اتفاقا این جوان، نویسنده بزرگی خواهد شد … »
موفق باشید بنیامین جان و دیگر همسن و سال های بنیامین شما آینده سازان این مرز و بوم هستید.
خودتان را دستکم نگیرید. قدر زر زرگر بداند.
و من الله التوفیق
www.ulkamiz.ir
