اندر حکایت مواد

پایگاه خبری اولکامیز – حاج آنه محمد مارامایی: چهارشنبه ۱۹ بهمن که تا شروع بازی پرسپولیس و صنعت نفت آبادان در ساعت ۱۸ شب درخانه نشسته بودم ازبیکاری گفتم ببینم شبکه های ایران چه برنامه هایی نشان میدهند. شبکه ورزش والیبال پاس گرگان و شهداد یزد.

شبکه آی فیلم هم فیلم سینمایی سناتور را نشان می داد. فیلم سناتوری که با بازیگری فرامرز قریبیان و به کارگردانی صباغ زاده بود. وقتی چند لحظه فیلم را نگاه کردم یاد زمان های اول انقلاب افتادم که جهت دیدن این فیلم ها به سینماهای شهرمان گنبد از روستا پا می شدیم وبادوستان به سینما میرفتیم وفیلم های زیادی رانگاه میکردیم.

یاد آن دوران انقلاب بخیر که مردم حوصله داشتند وگروه گروه خانواده ها و یا مثل ما گروه گروه دوستان به سینما می رفتند وقتی هم هنرپیشه ای حرف حق می گفت و در برابر ظالم  می ایستاد و از حق دفاع می کرد کل سالن بهم می ریخت‌ مردم کف می زدند و هورا می کشیدند و حمایت خود را از حق و عدالت ابراز می کردند. الان برایم با یاد آن دوران سوالاتی به ذهنم خطورمی کند که واقعا مردم آن دوران در وجودشان چه نیرویی داشتند که ما الان نداریم و برعکس مردم اوایل انقلاب چشم می بندیم به هر حق و حقیقتی و بی خیال رد می شویم از کنار افرادی که حق و عدالت را زیرپا می گذارند.

آیا مسئولان صدا و سیما و در کل احاد مردم آن زمان انقلابی بودند؟ این گروه طبق چه فرهنگی پرورش یافته بودند و الگوهایشان کی ها بودند؟ بقول روحانیون چه لقمه حلالی خورده بودند که حامی حق وعدالت بودند؟

همانطوریکه بسیاری این فیلم را در سینما و تلویزیون آن هم چندین مرتبه دیده اند داستان فیلم مربوط به درجه دار مسلمانی بود که ازکارهای خلاف دین گریزان بود (ازرشوه دهندگان رشوه نمی گرفت. نمازخوان بود . حامی عدالت و به لقمه حلال اهمیت می داد و…)

در این فیلم باند قاچاق فروشی بود که متعلق به یکی از سناتورهای زمان شاه بود. سناتوری که جهت فریب مردم سمینارها، جلسات سخنرانی ها و.. بر علیه موادمخدر ترتیب می داد و شعارهای خوبی در مبارزه با فساد و موادمخدر می داد در صورتی که خودش بزرگترین باند قاچاق مواد مخدر را اداره می کرد.

به نظرتان هدف سازندگان اینچنین فیلم ها چه بود؟

آیا می خواستند بگویند که در رژیم گذشته عامل گسترش موادمخدر خود حاکمان و مسئولان  رژیم بودند؟ که صددرصد این چنین منظوری داشتند. بله راست می گویند همیشه تشکیل  باندهای قاچاق کار مردم عادی نیست مگر مردمی که پشت شان به یک نیروی قوی و وابسته به حاکمان و مسئولان با نفوذ در ادارات و ارگان ها و…گرم هستند. از نوشتن این موضوع دو سوال ازحاکمان و مسئولان جامعه خودمان دارم.

اول: چرا در اوایل انقلاب اکثر مردم حامی حق و حقیقت و عدالت و… بودند؟

همانطوریکه اوایل موضوع گفتم مردم حتی اگر در فیلم ها هم پیروزی مظلوم  و نابودی ظالمان را می دیدند با تمام وجود خوشحال می شدند کف می زدند. هورا می کشیدند و…اما الان نه تنها برایشان حق وحقیقت مهم نیست بلکه هیچ حرکت حمایتی هم نمی کنند.

دوم: همانطوریکه سازندگان فیلم وحامیان این فیلم ها که ازحاکمان ومسئولان حکومت انقلابی بودند می خواستند بگویند که عامل آلوده شدن و بدبختی جوانان وجود باندهای حکومتی است که موادمخدر را در همه جاها گسترش می دهند.

خوب سوال: الان موادمخدر در جامعه گسترش یافته است یا دردوره رژیم گذشته گسترش یافته بود؟ از نظر تنوع مواد مخدر الان زیادشده یا دررژیم گذشته؟ بنظرتان آمارمعتادان درجامعه گذشته زیاد بود یا الان؟

من خودم درروستا و در شهر در دوره گذشته زندگی کرده ام. درروستای ما دررژیم گذشته از نظر درصد فوق فوقش ۱۰ درصد مردم معتاد بودند ولی الان کم کم ۴۰ الی ۵۰ درصد معتاد هستند.

دیگر اینکه معتادان رژیم گذشته ۹۰ درصد فقط تریاک مصرف می کردند اما الان مردم واقعا متاسفانه معتادان تریاک را معتاد بحساب نمی آورند و آنهایی را که انواع خطرناک موادمخدر ا مصرف می کنند معتاد می دانند.

اگر بخواهید اوضاع جامعه معتادان را دریابید کافی است که ساعت های ده شب به بعد و ۷ صبح به بعد در خیابان ها.زیر پل ها. داخل خرابه ها.داخل پارک هاو… یک سری بزنید که واقعا انسان با وجدان و با ایمان با دیدن آنها به زمان و زمانه نفرین میکند که چرا مردم کشورما اینچنین خوار و ذلیل شده اند و هیچکس هم فریادرس این معتادان نیست.

هیچکس هم کار اساسی برای مقابله با این وضعیت انجام نمی دهد . انگار که این بنده های خدا  آدم نیستند انگارکه این بنده های خدا خانه وخانواده ندارند.و نمی دانند که طفلان معصومی چشم انتظارحل این وضعیت توسط حاکمان و مسئولان هستند. این طفلان معصوم هم دوست دارند که والدینشان آنها را مثل بقیه کودکان در آغوش بگیرند. خوب چه کسی قادر است طفلان معصوم را به آرزوهایشان برساند؟ آری فقط فقط انسان های پاک نیت دلسوز و… که بهترین و توانمندترین شان حاکمان و مسئولان کشورمان هستند.

اما حیف واقعا حیف که مسئولان غرق شعارهای دهان پرکن هستند و وعده های غیر عملی می دهند. نه غیرعملی واسه همه حاکمان ومسئولان دنیا بلکه برای حاکمان و مسئولان سرزمین ما چون نه امکانات. نه تدبیر. .نه برنامه .نه آینده نگری .نه …  دارندچون اصلا برایشان مهم نیست که مر دم آواره بشوند .یتیم بشوند .معتاد بشوند. زار بزنند.حیثیتشان زیر سوال برود و…به امید روزی که ابرمردی درسرزمین مان پیدا شود و ریشه موادمخدر یعنی ام الفساد را خشک کند.

www.ulkamiz.ir