تفاوت آدم های امیدوار و ناامید

پایگاه خبری اولکامیز – امان محمد خوجملی: امید و یاس به نحوه نگاه انسانها تاثیر می گذارد. فکر می کنم قبل از نگاه و نگرش انسانها به موضوعات مختلف داشتن امید و ناامیدی مهم است.

انسان امیدوار کوچکترین نشانه ها را دال بر درست بودن نظرات خود تلقی می کند. به باریک بینی و دقت نظر بیشتری کشیده می شوند و هر موضوع بزرگ و کوچک را دقیق تجزیه و تحلیل می کند تا قرائن و شواهد بیشتری را برای تایید نظرات خود بیابد.

اما آدمهای ناامید بیشتر کلی گویی می کنند و تغییرات به وجود آمده در مواضع افراد را  نمی بینند. گاهی اوقات به نظراتی استناد می کنند که متعلق به حدود ۲۰ سال پیش است. متوجه نیستند بعضی انسانها با کسب اطلاعات و معلومات و معرفت بیشتر یا با روبرو شدن با واقعیات ملموس و جبر روزگار تغییر موضع می دهند و نظرات خود را اصلاح می کنند.

آدم های ناامید بیشتر اوقات ساز مخالف می زنند و مخالفت و انتقاد به هویت آنها تبدیل شده است. تغییر نظر را تغییر هویت خود تلقی می کنند. در صورتیکه انسان برای ثبات یا تغییر نظر خود استدلال محکم و قانع کننده داشته باشد.

ما در اوایل انقلاب یک یاش اولی (پیرمرد یا سن بزرگ) داشتیم هر چی می گفتیم، می گفت نمی شود. یک بار در سال ۱۳۵۹ بود یا ۱۳۶۰ می خواستیم توسط جهاد سازندگی وقت از داخل روستا جاده بکشیم(جاده شن ریزی) ایشان می گفت نمی شود اصلاً ممکن نیست. در نهایت ما با تلاش خود جاده را کشیدیم.

ایشان حدود یک ماه می شد از روی جاده به مسجد رفت و آمد می کرد. من یک روزی به ایشان گفتم حاجی نظرت چیه که جاده را کشیدیم؟

گفت : نه این جاده نیست به چشمتان دیده می شود. یعنی آب نیست سراب است در حالی که آب را می نوشید و آب را انکار می کرد.

آن مرحوم را می شود ناامیدترین انسان روی زمین نامید. حالا نمی دانم جلیلی و طرفدارانش را می شود به ایشان تشبیه کرد یا نه؟

فکر می کنم نمی شود چون اینها می خواهند امریکا را شکست بدهند که معتقدند قبلی ها عُرضه نداشتند. خدا به داد ملت ایران برسد

www.ulkamiz.ir