از جاذبه تله کابین تا دافعه محیط زیست آق قلا
پایگاه خبری اولکامیز – محمد صفا سیدی: «شتّان بین المرتبان»همین یک مورد کافی است، تا فاصله محرومیت دو شهرستان آق قلا و گرگان را دریابیم. یکی در فکر ارتقاء و دیگری برای بقاء.
همیشه بعد ورود هر مسئولی صحبت از محرومیت استان است، ولی هیج کس نمی پرسد بار این محرومیت را کدام مناطق بیشتر بر دوش می کشند که اگر این مناطق نبودند، این استان نه تنها محروم بلکه جزو استان های حداقل با برخورداری بالاتر قرار داشت.
فاصله این محرومیت و مظلومیت را می توان در نزدیک‌ترین منطقه تلاقی بین مرکز استان و شهرستان هم جوارش یعنی آق قلا پیدا کرد.
در اینجا محرومیت عریان است و جای سبزی هم نیست تا پناه این محرومیت باشد، محرومیت را این روزها در اینجا می توان از بوی چکدرمه های آتشین با سود و قیمت نازل در کنار جاده ها استشمام کرد! ولی دریغ و صد افسوس که اسم محرومیت به نام یکی و به کام دیگری است.
بعد از ممانعت ورود زباله های استان همسایه کمی نفس به شهر اق قلا باز گشته ولی دیگر کسی صحبت از زباله های شهرستان های دیگر نمی کند، به قولی؛ چون بد آید از بدترش بترس. بوی مرغ و مرغداری ها هنوز دامنگیر شهرستان اق قلا است.
انگار بر پیشانی این شهرستان همیشه دافعه را نوشته‌اند تا فکر جاذبه و توسعه مجال ظهور پیدا نکند، انگار توان و قوای مسئولین آق قلا همیشه باید به دنبال دفع ضرر باشد تا مبادا سر از گریبان بیرون کنند و فکری کنند برای فضای سبز، رود گرگان، بهداشت، کمربندی، جاده و … در شهرستان اق قلا محرومیت خودش را پنهان نکرده بلکه فریاد می زند نه برای جاذبه جنگل و تله کابین بلکه برای بودن و زندگی کردن.
امیدواریم استاندار جدید پا را فراتر از مرکز استان بگذارند و خودشان پای کار باشند و هم مسئولینی برای شهرستانها در نظر بگیرند که خود درد آشنای منطقه باشند تا موازنه ای حداقل، کمی یکسان با نام محرومیت برقرار گردد.
www.ulkamiz.ir
