آیا صرف ترکمن بودن مسئولان می تواند خواست ترکمنها را محقق بکند؟

پایگاه خبری اولکامیز -گفتاری از  امان محمد خوجملی * : خواست انسانها متفاوت است و در عین حال می تواند در مسائل عمده و اساسی مانند امنیت و صلح با یکدیگر مشترک باشد. خواست انسانها از مسائل بسیار بسیار ضروری و حیاتی مانند خوراک و پوشاک و مسکن و… آغاز و با نیازهای ظریفتر و معنوی تر مانند علم و دانش و معرفت و عزت و احترام و منزلت ادامه و در مرتبه بالاتر مشارکت در قدرت و تصمیم گیری را طلب خواهد کرد. و صد البته انسانها از مسائل مادی و ضروری فارغ شوند برای نیل به دیگر خواستها تلاش خواهند کرد و این طبیعت انسان است که چنین کند.

در کشورهای چند قومی ممکن است یک قوم اکثریت را داشته و مهمترین منابع تصمیم گیری و ایجاد سلطه را در اختیار داشته باشد، و با انحصار گری و تمامیت خواهی دیگران را در تصمیم گیری مشارکت ندهند. و گاهی اوقات هم بنا به دلایلی در عین یک قوم بودن یک اقلیت مذهبی بر یک اکثریت مذهبی حکومت می کنند. مانند بحرین و یا عراق زمان صدام حسین. گاهی اوقات هم خواستها ساختار شکنانه است مانند خواستهای کردهای ترکیه که همیشه حق یا نا حق به تجزیه طلبی متهم می شوند.

اما مطالبات وخواسته های ما همیشه در چارچوب قانون اساسی بوده است مانند اصل ۱۵ قانون اساسی و نبودن تبعیض در استخدامها و مشارکت در تصمیم گیری های محلی و ملی به اندازه نفوس و جمعیت مان. اما همین موارد اندک هم گاهی اوقات نادیده گرفته می شود و گاهی اوقات هم با ترکمن بودن مسئولان بعضی مشکلات حل و بعضی لاینحل می مانند.

گویا ترکمن بودن برای حل آن مشکل کافی نیست و احتیاج به قدرت بیشتر یا به تصمیم مقامات بالاتر نیاز است. وگاهی اوقات هم مسئول ترکمن بر اجرای بعضی خواستهای ترکمنها اصراری ندارد واگر به خاطر یک موضوع مهمتر موقعیت خود را در خطر ببیند، بیشتر حفظ قدرت را بر اجرای خواست قوم خود ترجیح می دهد.

شاید هم تحقق خواستها و مطالبات به یک فاکتور قویتر مانند اصلاح طلبی بیشتر و لیاقت و شایستگی بیشتر و شجاعت و غیرت بیشتر و یا بضاعت بیشتر و یا تغییر تحول کلانتر در سطح محلی و منطقه ای و یا ملی مانند تغییر قانون اساسی نیاز دارد؟

به هر حال خیلی از خواسته ها محقق نشده بر زمین مانده است و با روی کار آمدن مسئولان ترکمن هم محقق نخواهد شد. ما باید حد اکثر تلاش خودمان را برای مطالبه ی یک اصل کلی تر و بزرگتر و استراتژیک تر و ملی تر مانند تحقق دموکراسی که با خواست مردم ایران هم هم جهت و همسوتر است متمرکز کنیم و گرنه با گردن کج کردن و التماس به فلان امام جمعه و فرماندار و استاندار و وزیر و وکیل محقق نخواهد شد. تجربه ای به درازای چهل سال گویای این مسئله است که همه شاهدش هستیم.

*روزنامه نگار و فعال سیاسی

www.ulkamiz.ir