پایگاه خبری اولکامیز – مراد قربانی *: بامداد دوشنبه شعله های آتش همچنان کم و بیش زبانه میکشد و با اندک وزش نسیم ولگرد شبانه قدرت دود آلودش را به رخ میکشاند و متاسفانه نه مجالی برای خاموش کردن می‌دهد نه امکانات و تجهیزات لازم برای کار در شب بومیان تنگراه و قوشه چشمه در کنار ماموران محیط زیست و جنگلبانی و مانده از اینکه جلوی چشم هایشان درختان نایاب بلوط و بلند مازو و دیگر گونه های کمیاب این زیست کره ارزشمند ایستاده میسوزند.
این آتش سوزی که چند روزی ست آغاز شده و علیرغم تلاش بی وقفه همه ارکان اداری و جوامع محلی مهار نگردیده است با درون مایه کمی سو مدیریت هم مواجهه میباشد که امشب پای صحبت چند تن از عزیزان زحمت کش محلی نشستم که بازگویی آن خالی از لطف نیست :
۱⃣یکی از مواردی که دوستمان علی … اشاره کرد جالب بود ایشان معتقد بود از تجربیات افراد محلی کمتر در فرایند تصمیم استفاده میشود و افراد کت و شلوار پوش نمیتوانند تصمیم غرا یی برای این جریانات بگیرند دلیلش هم بیداری جوامع کم ادعای محلی در این ساعت پای منطقه آتش بود و خوابیدن مسئولین کت و شلوار پوش در جای گرم و نرم در این ساعت خاص( ساعت یک بامداد دوشنبه ۲۹/۹/۱۴۰۰) [ناگفته نماند که جناب مهندس رستاقی ریاست سابق اداره محیط زیست جنگل گلستان و مدیرفعلی یکی قسمت های اداره کل محیط زیست چند همکار دیگر ایشان و ریاست پرتلاش و دوست داشتنی محیط زیست جنگل گلستان جناب مهندس تیموری در محل حضور داشتند]
وی اذعان داشت بومی ها با توجه به علاقه قلبی به محل زندگی خود جانسوزی بیشتری دارند ،همچنین راه های دسترسی و مالروها را بهترمیشناسند و در این شرایط میتوان با چند راس اسب و هر اسب با توانایی حمل حداقل صد لیتر آب و نیز آتش‌نشان های پشتی تا حدودی جلوی پیشرفت آن را گرفت …
و نیز خاصه در این محل که حدود ده ها ماشین آتش نشانی حضور دارد میتوان کارایی بیشتری از آنها انتظار داشته باشیم با توجه به اینکه میتوان تا حدود چند صد متری آتش، با ماشین رفت، با تهیه شیلنگ های چهارصد یا پانصد متری بهره وری بیشتری از ماشین های آتش نشانی برد .
۲⃣ یکی دیگر از دوستان به نکات قابل تعمق دیگری اشاره کرد که نیازمند توجه جدی به موضوع میباشد به گفته ایشان اکثر اهالی محل و جوامع محلی حاضر در پروسه امداد رسانی به قضیه آتش از افراد کم درآمد و قشر کارگر می‌باشند و اگر از نظر مادی به آنها مزدی معقول پرداخت گردد یقیناً افراد بیشتری در این جریان کمک حال نیرو های امدادی خواهند بود . ایشان حتی گلایه داشتند که چرا باید حدود سیصد پرس غذای رستورانی در هر وعده بین افرادی توزیع گردد که شاید دو سوم آنها واقع دلیلی موجه برای حضورشان در چند روز گذشته پیدا نمیشود و اصطلاحا بیشتر به دنبال گرفتن عکس و رپرتاژ تبلیغی هستند تا مهار آتش ،که امیدوارم ایشان کمی اغراق نموده باشند و واقعیت نداشته باشد وگرنه کمی وامصیبتا …
همچنین به نحوه پاشش آب توسط بالگرد ها هم ایراداتی وارد بود که با توجه به هزینه چند ده میلیونی هر سرویس آب پاشیده شده از بالگرد چندان کارایی لازمه حداقل در این مورد مهار آتش دیده نمیشود…
۳⃣ می‌گویند سالانه هزینه ای توسط سازمان منابع طبیعی طی پروسه یی رسمی و قانونی با عنوان مهار آتش به پیمانکار واگذار میگردد که با استخدام چندین نفر از افراد محلی هر شهرستان به عنوان آتش بان اقدامات نسبتاً معقولی هم انجام میدهند و ایکاش در این جریان هزینه های اندکی هم برای افراد عموما کم بضاعت روستایی حاشیه جنگل ها در نظر گرفته میشد که با کمک مالی روزمزد بتوان افراد بیشتری را در معیت افراد آموزش دیده فراخور زمان و مکان بکار برد …
در پایان بار دیگر از تلاش ستودنی تمامی ارکان اداری مربوطه ،محیط بانان سبزینه گام ، جنگلبانان بی ادعا ،سازمان های مردم نهاد ، نیروهای آتش نشانی شهرستان های تابعه و جهاد ماندگار جوامع محلی در این خدمت ماندگار تلاش برای حفظ ذخیره زیست محیطی جنگل گلستان کمال تشکر و قدردانی را دارم
* کارشناس ارشد مدیریت
تنگراه ، جاده دکل ، ساعت ۲ بامداد دوشنبه بیست و نهم آذر ماه ۱۴۰۰
www.ulkamiz.ir
