آرزوها و حسرت گذشته

پایگاه خبری اولکامیز – آنه محمد مارامایی: مردم سرزمین ما در برابر مشکلات زندگی صبور و مقاوم هستند.

گاهی می شنویم که در کشورهای پیشرفته حاکمان و مسئولان کشورشان جرأت ندارند کاری انجام دهند که برخلاف آرزوها و اهداف زندگی مردمانشان باشد اما در کشورمان و کشورهای جهان سوم با وجود برخی از مسئولان پرادعا مردم هر عمل و اقدامی از آنها ببینند و یا بشنوند کاری ندارند و مطیع دستوراتشان می باشند که این نعمت بزرگی برای حاکمان و مسئولان کشورمان است که باید قدر بدانند.

برای مردم ضعف بزرگی است که زیر بار هر دستور و حکم مسئولان میروند. مردمانی که از حداقل های زندگی محروم هستند و حتی خیلی از مردم نان شب شان را ندارند یعنی از خوردن مواد کم ارزش و ازران قیمت چون سیب زمینی .پیاز.گوجه و… که در دوران گذشته کسی آنها را زیاد نمی خوردند محروم هستند.

روزگاری که مردم در هر چند روز گوسفندی، مرغ و خروسی و غیره می کشتند و می خوردند و بساط شور و شادی با فامیل ها برگزار می کردند و غصه فردای خودشان را نداشتند اما امروزه اوضاع اسفناک است.

چند روز پیش یکی از آشنایان را در جمعه بازار دیدم گفت: حاج آقا چقدر جنس ها و کالاها گران شده. یک کیسه سیب زمینی، یک جعبه گوجه و چند کیلو پیاز گرفتم جمع قیمتش شد دو میلیون تومان.

من گفتم فقط همین، پس گوشت، میوه و غیره چی؟

گفت: ما همیشه در سفره مان اثری از گوشت ، میوه و غیره نیست حتی همین گوجه، سیب زمینی، پیاز را هم به فرزندانمان می دهیم من و شوهرم فقط چای و نان به اضافه کمی میوه که از باغ خودمان می چینیم می خوریم .

خب یک لحظه وجدانتان را قاضی نمایید این چنین مردمانی مسئولانی دارند که غیر از شعار چیزی ندارند که به مردم دهند. با این وجود همیشه این مردم مطیع دستورات مسئولان خود می باشند. ازجمله در رأی گیری ها، راهپیمائی ها و… شرکت فعال دارند و هیچ صدای اعتراضی هم ندارند و اگر دارند چندان اعلام نمی دارند چون از اقدامات قهریه می ترسند‌ و خیلی از آرزوهای خودشان را باید با خود به گور ببرند.

آیا انصاف است که مردم ما این چنین وضعیتی داشته باشند و هر روز در حسرت روزهای گذشته شان باشند؟ آیا مسئولان از آخرت اعمالشان نمی ترسند؟ آیا نمی خواهند کاری انجام دهند؟

آیا باز هم مانند چهار دهه و اندی گذشته می خواهند وعده و وعید دهند و جملاتی چون آینده روشن، جهاد تبینی، مبارزه با فاسدان، کاهش تورم، ایجاد اشتغال برای جوانان، زمینه ازدواج آسان و غیره را به مردم تحویل دهند؟ آیا به این مردم رحم و شفقت ندارند که چه برسرشان آورده اند؟

خلاصه روزگار مردم بحرانی و خراب است که لازم است مسئولان یک فکر اساسی و اصولی به زندگی آحاد جامعه داشته باشند. چه از نظر عقلی، چه از نظر شرعی و چه از نظر وجدانی و… مدیون هستند که اگر انجام ندهند آخر به عذاب الهی دچار خواهند شد.

من نمی دانم چرا کسانی که نمی توانند در این چهار دهه و اندی کاری انجام دهند از مردم عذرخواهی هم نمی کنند؟

چرا فکر نمی کنند که اگر نمی توانند شاید کسانی باشند که بتوانند چون الان قرن بیست و یکم است و با برنامه ریزی و مشورت با کارشناسان امور آن هم در سرزمین ما که پر است از منابع خدادادی و طبیعی. میشه هر کاری انجام داد.

به امید روزی که حاکمان و مسئولان بدون دادن شعار و وعده وعید، اقداماتی انجام دهند که روزگار مردم بدتر ازاین نشود. به امید آن روز.

www.ulkamiz.ir