یادداشت روز
پایگاه خبری اولکامیز – جلال گل: متأسفانه مردم ایران در شرایط بد کنونی با بحران های زیادی دست و پنجه نرم می کنند. هر چند مشکلاتی همچون تورم، گرانی های افسار گسیخته، اختلاس ها و اختلافات طبقاتی و تبعیض ها سال هاست که گریبان مردم را گرفته و هر روز بدتر می‌شود اما دولت و مجلس انقلابی و جهادی که با شعارها و وعده های فراوان صاحب منصب شده اند به جای اینکه به شعارهای شان عمل کنند تنگی معیشت و نابسامانی اقتصادی را بر مردم تحمیل نمودند.
تصمیمات اشتباه و غیر کارشناسی شده دولتمردان در حذف ارز ترجیحی و آزاد سازی کالاهای اساسی به عنوان جراحی اقتصادی که مستقیما با امرار معاش مردم سر کار دارند باعث ملتهب شدن بیش از حد جامعه گردید همین امر اعتراضات مردمی را در بر داشته است. مردم را به ستوه آورد و صدای فریاد آنها از سوء مدیریت های کلان کشوری در برخی از مناطق کشور شنیده شد که به ظن برخی از کارشناسان و اقتصاددانان غیر وابسته به دولت هسته این نوع اعتراضات معیشتی را به عنوان قیام گرسنگان قلمداد می کنند. اگر تدابیر لازم اندیشیده نشود شعله های آن می‌تواند فراگیرتر از چند شهر باشد و خسارت های جبران ناپذیری را به کشور و مردم تحمیل نماید.
در باره چند سئوال اساسی به ذهن راقم این سطور خطور می کند:
اگر قرار بر جراحی اقتصادی باشد چرا از صدا و سیما و نهادهای غیر دولتی که بودجه های کلان کشوری را به خود اختصاص داده اند صورت نمی‌گیرد؟
چرا و با کدام منطق برخی از صاحبان تریبون‌ها، گرانی و تورم و . . .را به پای امتحان الهی می گذارند و پرداختی چندرغاز ۳۰۰ یا ۴۰۰ هزار تومانی را تحسین می کنند؟!
اگر قرار بر امتحان الهی ست چرا همگان سهم مشترکی از آن نداریم؟!
چرا در این دوره تا به حال از تریبون نماز جمعه از مشکلات مردم در برابر سوء مدیریت ها، تورم های لجام گسیخته اقتصادی همانند دوره قبل سخن نمی گویند؟
در دولت قبل شعار بی کفایتی مجلس و دولت توسط عده ای به اصطلاح جان برکفان ملت، گوش فلک را کر می کرد و ائمه محترم جمعه با شعار آن تقاضای رسیدگی سر می دادید شاید هم برای آنها گرانی نعمت شده باشد برای ما رنج و عسرت؟ اگر این تناقض رفتاری به خواست ملت نیست پس چیست؟ همراهی و سکوت آنان در برابر دولت یکدست چه پیامی را القاء می کند؟
از زمان تشکیل مجلس یازدهم دو سال و اندی می‌گذرد در این مدت زمان کم هم نیست چه مصوبه ی به نفع مردم تصویب شده جز وعده های مبهم؟
به نظر می رسد که اکثریت نمایندگان مجلس این دوره حتی از وظایف قانونی خود برای دفاع از موکلین در برابر اقدامات دولت عاجزند. وکلایی که باید از حقوق ملت دفاع کنند و در برابر مردم پاسخگو باشند، چرا به نحوه ی نامطلوب اداره کشور انتقاد نمی کنند؟
نکته قابل تامل آنکه در این دوره رئیس مجلسی انتخاب می شود که حاشیه های دوران شهرداری اش تا سفر خانواده ایشان جهت خرید سیسمونی که بعدها خرید منازل مسکونی هم بر آن اضافه می‌شود.
راستی چه خبری در مجلس است از مردم ولی نعمتان این مرز و بوم پنهان مانده؟ جز اینکه می‌توان عنوان نمود که این مهر سکوت جهت تصدی دوباره ی نمایندگی برای دوره آینده نیست، پس چیست؟
نمایندگان انقلابی شایسته است جهت تنویر افکار عمومی شفاف سازی کنید، چه کسی یا بهتر است عنوان کنیم چه کسانی مانع احیای برجام هستند که قبلا از تصدی شماها (مجلسیان و دولت و حامیان خویش) از آن ننگ نامه یاد کردید و مجریان را غرب زده تشبیه می کردید؟
اگر هم توان اداره مملکت را ندارید بهتر است قبل از هر اتفاقی استعفا فرمائید تا مردم احساس کنند جیب شان از تصمیمات غیر تخصصی شما در امان باشند و اگر هم توان آن را نداریم برای حل مشکلات مردم به رفراندوم روی آورید تا مردم برای صلاح خویش تصمیم بگیرند.
من الله التوفیق
www.ulkamiz.ir
