یک سئوال از شورای شهر گنبد

پایگاه خبری اولکامیز – یک از شهروندان اهل نظر خطاب به شورای شهر گنبد نوشت :

با سلام و احترام . واقفید که به ازای جمعیت شهر مقدار معینی فضای سبز مورد نیاز هست که در زمان طراحی شهری این امر در نظر گرفته شده و عرصه هایی بعنوان فضای سبز شهری در نظر گرفته میشود که در واقع شش های تنفسی شهر هستند.

در سطح شهر گنبد هم چندین پارک طراحی و ساخته شده که یکی از این پارکها پارک هفت هکتاری داریوش در محله چای بویی در مجاورت خیابان فجر و استاد شهریار هست که بیش از پنجاه سال قدمت دارد.

این پارک که زمانی با درختانی سرسبز و سر به فلک کشیده بسیار زیبا بود سالهای متمادی است که مورد بی‌مهری واقع شده و درختان و فضای سبز آن نابود و ابتدا به بهانه ایجاد شهر بازی در اختیار بخش خصوصی قرار داده شد، بعد از مدتی نیز دایره فضای سبز شهرداری در آنجا مستقر شد، در حال حاضر نیز با نرده کشی محوطه پارک را تقسیم کرده اند و گویا توسط شورای شهر در ادوار گذشته مقدار دو هکتار از آن جهت احداث موزه به میراث فرهنگی واگذار شده است. هر چند در ابتدا این امر مشروط به شروع عملیات ساختمانی ظرف شش ماه شده و به دلیل عدم شروع ساختمان در موعد مقرر، از میراث خلعیت شده، ولی بعدا مجدد در اختیار میراث قرار داده شده.

حال سئوال این است :

آیا وجود پارک فوق بعنوان فضای سبز مورد نیاز نبوده و مازاد بر نیاز بوده که تصمیم بر تغییر کاربری آن گرفته شده؟
یا الاهم فی الاهم شده و موزه بر پارک ترجیح داده شده؟
آیا نمی شد ساختمان موزه در جای دیگری احداث شود تا پارک تخریب نشود؟

مستحضرید که خود میراث فرهنگی در مجاورت برج قابوس زمین به مقدار کافی دارد که اگر همه را تملک کند که باید هم بکند مقدار آن کم نیست.
بعلاوه، در چند صد متری پارک داریوش محدوده محافظت شده شهر جرجان واقع شده که کاملا در اختیار خود میراث فرهنگی هست. آیا نمیشد از همان محدوده برای ساخت موزه استفاده کرد؟

از همه اینها که بگذریم در سطح شهر در قبال تفکیک عرصه های بزرگ و یا تغییر کاربری املاک، زمینهایی در اختیار شهرداری قرار میگیرند که میشود از همان املاک برای این منظور استفاده کرد. آیا بهتر نبود بجای تخریب پارک زیبای داریوش از گزینه های مذکور استفاده شود؟

پژمان

www.ulkamiz.ir