پایگاه خبری اولکامیز – چند روز پیش، صحبت بنده با اسطوره قلم، در واقع آخرین الفاظ رد و بدل شده از طریق تلفن همراه، با زنده یاد آنه بیات گذشت. خنده های منحصر بفرد، اسکن رخدادهای گنبد و خیلی رویدادها را مرور کردیم. استرس خبرنگاری و شغل پر مخاطره قلم، پرده ای میباشد بین صاحب قلم و سلامتی.
آنه دادا بیات، دغدغه ترکمن ها را بیش از سلامتی خویش در اولویت قرار داده بود. در خیلی از اوقات، وقت خود را برای کمک به بیماران از طریق یاری جستن از خیرین، صرف نمود ودر پاره ای دگر، فکر و ذهنیت و تلاش خود را به عدالت، پیشرفت گنبد و گنبد برای همه سوق میداد.البته غلو نیست بگوییم اکتریت قریب به اتفاق خبرنگاران همین رویه را در پیش دارند. منتها امیدواریم در پناه حق همه به سلامت این روزگار را سپری کنند.
کوچ این عزیز از دست رفته، قطعا برای همکار و دوست عزیزمان، عاشور جان قولاق، بهایی سنگین را به همراه دارد، چون دوستی و رفاقت عاشور جان و آنه دادا، فراتر از جزئیات زندگی زود گذر بود، آنها روحی مشترک در یک بدن بودند در واقع عاشور، قلب دوم آنه بیات بود.دیدار به قیامت مرد بزرگ…. یا حق
شیر محمد شیروانی
www.ulkamiz.ir
