دو سال از خاموشی قوجق قلی آق گذشت + تصاویر

پایگاه خبری اولکامیز – لطیف ایزدی:

حاج قوجق قلی آق، فرهنگی بازنشسته و اهل قلم گنبدی دهم رمضان سال ۱۴۰۱ درگذشت. او متولد ۱۳۲۶ شمسی و به قول یکی از فرزندانش شاگرد دکتر علی شریعتی بود.

قوجق قلی آق قبل از انقلاب در رشته کارشناسی علوم اجتماعی دانشگاه ساری ادامه تحصیل داد و بعد ار انقلاب به معلمی پرداخت.

همیشه ذیل نوشته هایش می نوشت « کارشناس علوم اجتماعی ».

دیروز شنبه هفتم ماه رمضان ( رسمی ) و به قول دیگر هشتم رمضان ( غیر رسمی ) ، مراسم دومین سالگرد مرحوم قوجق قلی آق به همت خانواده اش با حضور اقوام و خویشان و یارانش برگزار گردید. خانه قوجق قلی در شهرک فرهنگیان نزدیک خانه مرحوم  حاجی محمد کر  و مرحوم بهروش ( پدر مزدک ) قرار داشت. فضای شهرک با ساخته شدن خانه های آپارتمانی و برج ها عوض شده است و دیگر مثل گذشته نیست.

حاج قجق قلی آق نسبت به اتفاقات و حوادث پیرامونش و آنچه در منطقه و استان و کشور می گذرد حساس بود و دیدگاه انتقادی داشت. از ایشان مطالب متعددی در موضوعات مختلف اجتماعی ، فرهنگی و به وِیژه در ایام انتخابات در سایت اولکامیز منتشر شده است.

وی سبک خاصی داشت. صریح البیان بود. نوشته هایش را با خط زیبا در روی کاغذ می نوشت و برای نشر تحویل می داد. اغلب یک صفحه بیشتر نبود. گاه نیز به صورت تلفنی متن یادداشت خود را قرائت می کرد.

آق در واقع یکی از همکاران صدیق اولکامیز بود که اکنون دو سال از وداعش می گذرد.

دیشب پس از پایان مراسم ( صدقه  ) آن مرحوم ، مدتی با فرزندان و دامادش نشستیم و از آنها در باره ویزگیهای شاخص پدرشان سئوال کردم.

رشید آق فرزند بزرگش گفت: پدرم انسانی دلسوز بود برای مردم ترکمن عرق و تعصب خاصی داشت. در کل آدم تاثیرگذاری بود.  سعی می کرد با نوشته هایش و انتشار آن در جراید از حقوق مردم دفاع کند. با منوچهر متکی ارتباط دوستانه داشت. به یاد دارم که  ۸ نفر از جوانان گنبدی با مکاتبات و پیگیری های پدرم به استخدام دستگاه ها و ادارات دولتی در آمدند.

فرشید فرزند کوچکترش گفت: پدرم صریح الهجه بود رک و راست صحبت می کرد. با تمام توان ش حق و حقوق مردم را  مطالبه می کرد. دروغ نمی گفت.

کامبیز قجقی نژاد داماد آن مرحوم که فرهنگی اهل هنر نیز می باشد گفت : استاد قوجق قلی آق انسانی شریف و دغدغه مند بود. اهل مطالعه بود به ویژه روزنامه و نشریات را  زیاد می خواند در مورد مسائل روز مباحثه و گفتگو می کرد. کتاب جمهوریت حجاریان را می خواند. تفکر اصلاح گرایانه داشت و نسبت به وضعیت موجود منتقد بود.

پس از گپ و گفت کوتاه برای  اقامه نماز تراویح به مسجد شهرک فرهنگیان می روم و آنجا یاد و نام آخوند کشمیری امام جماعت مسجد ( قزل آخوند ) ، حاج قربانقلی صحنه معلم پیشکسوت و . . .  و خاطرات چهار سال زندگی در شهرک برایم زنده می شود که بیان آن مجالی دیگر می طلبد.

خداوند روح قجق قلی و اموات و درگذشتگان همه خوانندگان این مطلب را رحمت کند. آمین یا  رب العالمین

www.ulkamiz.ir