یادداشت

جوانان در جامعه

 پایگاه خبری اولکامیز – آنه محمد مارامایی؛ عضو شورای نویسندگان اولکامیز – در هر جامعه ای سه گروه سنی وجود دارد گروههای سنی نوجوانان و جوانان،گروههای سنی میانسالان، گروههای سنی سالمندان که هریک از این گروهها دارای ویژگی های اخلاقی و رفتاری خاصی هستند.

مطلب من در رابطه با گروههای سنی نوجوانان وجوانان است.
این گروه بنا به نیروی بالقوه دارای حرکات و رفتارهای هیجانی.احساسی و… است اما با توجه به دوران بعد از انقلاب به جرأت میتوان گفت که از بدشانس ترین گروههای جامعه ما همین گروه می باشد. جوانانی که با امید به آینده در زندگیشان ۱۶ الی ۲۰ سال تحصیل کرده اند اما اکثرا با تحصیل بجایی نرسیده اند.

گروه سنی که چه مشقاتی در این دوران تحصیل از نظر جسمی، روحی، مالی و… تحمل کرده اند اما متأسفانه الآن با گرفتن مدارک بالا بیکار هستند و شرمنده اهل خانواده .
و در کنار این گروههای تحصیل کرده چه بسیار جوانانی که از نظر تحصیل ضعیف بودند به مشاغل دیگر فتی و خدماتی رفته اند. امروزه از نظر درآمد وضعیت خوبی دارند گرچه تعدادشان اندک است.
مثلا دیروز دانش آموز قدیمی خودم را در خیابان دیدم . پس ازسلام وعلیک از او پرسیدم به چه کاری مشغول هستی؟ او‌ گفت در کنار پدرم که آپاراتی دارد‌ کار می کنم.

من گفتم درس را چه کار کردی؟ او گفت همان راهنمایی را که تمام کردم ترک تحصیل کردم .

من‌گفتم چرا؟ او گفت پدرم به من گفت که درس خواندن‌ الان فایده ای ندارد.بیا پیش خودم کار کن.من هم رفتم
من گفتم درآمدتان چطور است؟
به شوخی گفت از درآمد شما معلمان که بهتره! بعد رفیق دانش آموزم که او هم دانش آموز من بود و الان در آرایشگاه پدرش‌کار می کند گفت درآمد اینها از ما آرایشگران، شما معلمان بیشتر است.

من در جوابشان با حالت خنده گفتم از حقوق معلمان که فوقش ۱۲ میلیون آن هم دریک ماه است .همه شغل ها بهتر درآمد دارند.

گرچه ناشکر نیستم اما فکر می کنم بجای ۱۶ سال تحصیل و۳۰ سال خدمت درآموزش وپرورش اگر یک سوم این مدت را در کارهای فنی آموزش می دیدیم الان وضع وحال ما بهتر ازاین خواهد بود.
اما تعجب تر اینکه الان جوانان تحصیل کرده به این شغل معلمی هم نمی توانند قبول شوند و اگر درامتحان ورودی و… قبول شوند در مصاحبه به این راحتی قبول نمی کنند .

جوانانی که با روش حکومت اسلامی تربیت یافته اند و دروس اسلامی را خوانده اند و در حیطه انقلاب بزرگ شده اند. در مصاحبه قبول نمی شوند آن هم بقول آقای پزشکیان با سؤالات عجیب که جوانان مانده اند چه کنند؟

به نظرتان گناه این جوانان تحصیل کرده با مدارک عالی چیست؟ چرا در جامعه باید اینچنین وضعیتی برای جوانان پیش آید؟ چرا حاکمان در سالیان گذشته این نوع مشکلات را بررسی و پیش بینی نکرده اند؟

جوانانی که به عشق استخدام در ادارات و نهادها و… حتی مدرک لیسانس را در دو رشته هم گرفته اند ولی هر دو مدرک لیسانس عاملی برای استخدامشان در کارهای دولتی نشده است.

جوانان باید دیگر چه کاری باید انجام دهند تا بتوانند با این زحمات چندین ساله به زندگی خودشان نظم دهند؟ حاکمان و مسئولان باید بفکر این جوانان معصوم باشند و با اجرای برنامه هایی به این جوانان امید دهند.

اگر این کارها را حاکمان و مسئولان کشورمان انجام ندهند. دانش آموزان زیادی همانطوری که درخبرها شنیده اید از کسب علم و دانش گریزان خواهند شد واین برای آینده مملکت ما بسیار عواقب بدی خواهد داشت.

دلیل این امر نداشتن انگیزه برای تحصیل است چون وقتی والدین و دانش آموزان می بینند که این همه تحصیل کردگان در جامعه بیکار هستند و از اینکه این همه مدت به کسب علم و دانش مشغول بودند ناراحت هستند . دیگر برای شان انگیزه ای برای کسب علم نمی ماند و باید حاکمان و مسئولان کشورمان هرچه زودتر این وضعیت را تغییر دهند تا دانش اموزان جهت تحصیل انگیزه پیدا کنند و تحصیل کرده ها هم به زندگی امیدوار باشند.

اما متأسفانه اوضاع جامعه ما ازنظر تحصیلات بسیار نامناسب است و امروزه اکثر دانش آموزان آن تعدادی که می خوانند هم سطح علمی پایینی دارند چون مردودی چندین سال است که از بین رفته و دانش آموزان ضعیف طبق قانون با چندین مرحله امتحان دادن قبول می شوند و یا قبول می کنند.

خوب با این وضعیت آینده کشورمان چه خواهد شد؟

خلاصه کلام اینکه جوانان در وضعیت فعلی جامعه از تمام جوانب هم اگر نگاه کنیم اوضاع خوبی ندارند. مثلا از نظر تحصیل.استخدام. ‌لذت بردن از زندگی.تشکیل خانواده . روابط  خانوادگی، امید به زندگی و…

با این وضعیت باید حاکمان و مسئولان کشورمان هر چه سریعتر فکرهای اساسی نسبت به این گروههای سنی بنمایند تا جوانان مملکت ما هم بتوانند مانند سایر جوانان کشورهای دیگر زندگی مناسبی داشته باشند.

www.ulkamiz.ir


نمایش بیشتر

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا