به یاد تاجی پیکر

پایگاه خبری اولکامیز – حاجی قربان طریک: تاجی پیکر مردی که قرار بود بر قله موسیقایی ترکمن صحرا هنرنمایی کند. متاسفانه ۲۵ دیماه ۱۴۰۲ در سکوت زمستان سرد و بی روح ترکمن صحرا  ناباورانه از دنیا رفت. تاجی را از زمان خردسالی میشناختم. منزل بابا بزرگم مرحوم  قلیچ نظری در بندر ترکمن همیشه با ساز و آواز عجین بود.

داییم هم که دوست نزدیک تاجی پیکر و عبدالرحمان فراخی بود با دوستانشان همیشه در منزل بابا بزرگم جمع می‌شدند و نوای دوتار در فضای خانه می‌پیچید. من در عنفوان کودکی اولین بار با ساز تاجی ، عبدالرحمان و داییم و دیگر دوستانشان به دنیای موسیقی‌ای ترکمن علاقمند و شیفته شدم. چه بسا گاها دوتار آنها رو بدست می‌گرفتم و بارها و بارها میگفتم به من هم یاد بدهید ولی نشد که نشد.

تاجی مربی من بود در گورش و آن طرف مرحوم پسر داییم بهروز که هم سن و سال من بود مربیش عبدالرحمان فراخی بود جمعیت بالای از دوستانش دایره ای تشکیل می دادنند و چنان هیجانی به گورش ما  می‌دادند که حد و حسابی نداشت. دو کودک خردسال کمر به کمر و شروع گورش و یک طرف برد و یک طرف باخت و آن چهره مغرورانه تاجی پیکر از برد شاگردش هرگز فراموش شدنی نیست

تاجی پیکر در مصاحبه کوتاهش در سال ۹۹ با رادیو گرگان می‌گوید. اساتید خود در موسیقی مرحوم صبوحی ، آنا بردی وجدانی ، مجید تکه ، یوسف دیبایی و زایدلی نام برده است. هر چند که مصاحبه کوتاه و مختصر بوده ولی پیکر در آن سال هم در حال جنگیدن با بیماری فرسایش بوده است طرز صحبت او این پیام را می‌داد.

بدون شک اگر آن بیماری لعنتی گریبانگیر تاجی نمیشد.او اکنون جز نوابغ موسیقایی ترکمن صحرا میشد. عشق و علاقه او به موسیقی و در کنار آن مدیریت و مردم داری او برجسته و عیان بود. به گمانم چادر بندر ترکمن در آق توقای سال‌هاست که نبود تاجی پیکر را کاملا احساس می کرد. چادری که با وجود اراز محمد  داد ، عبدالرحمان دایی و تاجی پیکر یک مثلث طلایی را تشکیل می‌داد‌‌.

حیف و حیف که ده ها  سال مبارزه تاجی با بیماریش نتیجه بخش نشد او حالا در میان نیست تا در سکوت همیشگیش عاشقانش را تنها بگذارد. روحت شاد مرد بزرگ.

www.ulkamiz.ir