برای دوستم قاقا لاچین که آسمانی شد

پایگاه خبری اولکامیز- امان محمد خوجملی : چقدر در مورد مرگ دوستان نوشتن سخت و دردناگ و غم انگیز و تلخ است. حتی دست از مغز اطاعت نمی کند. انگار که دست و مغز هرکدام از یک جای دیگری دستور می گیرند. در نوشتن سطر اول چند بار اشتباه کردم.

درست است مرگ حق است. همه ی ما رفتنی هستیم. ما عمر کوتاهی داریم تا بجنبیم عمرمان به سر آمده و مرگمان فرارسیده است اما قاقا لاچین از آن نازنینها بود فکر نمی کردم به این زودی از میان ما پر بکشد و برود.

او زیرک با هوش و سیاستمدار بود. از عرصه سیاست درک بالایی داشت. گرچه نمی نوشت اما از کلامش مشخص بود شم سیاسی نیرومندی دارد.

ایران برایش مهم بود. ترکمن صحرا برایش عزیز بود. گنبد را بیشتر از جانش دوست داشت. همیشه می خواست گنبد آباد باشد.

مرد فعال انتخابات بود. بی وجود او دیگر انتخابات رنگ و حلاوت و شیرنی و مزه ی خود را تا سالها از دست خواهد داد.

علاوه بر سیاستمدار بودن مرد عمل در صحنه های مختلف بود. همه جای گنبد را مثل کف دست می شناخت و با خُلق و خوی مردمان هر منطقه آشنا بود که چه می خواهند و با آنها چگونه وارد مراوده شد.

با رفتن او تشکل یاشولیها خلاء بزرگی را تجربه خواهند کرد و پرکردنش هم آسان نخواهد بود چون تجربه ی او را همه ندارند.

عرصه ی سیاست و انتخابات و تشکل یابی و تئوری و عمل سازمان یابی درهم تنیده هستند. کمبود هر یک دیگر عرصه ها را متاثر می کند.

یک بار برای او گفتم: قاقام چرا فقط از نامزدهای ترکمن در شورای شهر دفاع می کنی مگر فارسها آدمهای خوب ندارند؟

او در جوابم گفت: آدمهای خوب درآن طرف هم زیاد هستند. ولی آنها علیرغم خوب بودن همه جای شهر را یکسان آباد نمی کنند. ما در مناطق ترکمن نشین کمبود و عقب ماندگی زیاد داریم. ما اگر سه چهار دوره شورای شهر را تصرف بکنیم می توانیم مناطق ترکمن نشین را هم آباد کنیم. آن موقع با برادران فارس مساوی می شویم و می توانیم نامزدهای مشترک داشته باشیم.

آدم حساسی بود بی عدالتی در ساختن و آباد کردن شهر روح او را آزار می داد. پرکار بود و خستگی برایش معنا نداشت.

گاهی اوقات به من زنگ می زد علاوه بر احوال پرسی در مورد نوشته هایم نظر می داد که در کجاها اشتباه می کنم. معلوم بود که نوشته هایم را به دقت می خوانده است. این درک بالای او را نشان می داد خطای نویسندگان و روزنامه نگاران کوچک نخواهد بود و می تواند در سرنوشت جامعه تاثیر منفی بگذارد.

بیماری کرونا صدمات زیادی به جهانیان و ایرانیان و مخصوصاً به ترکمنها وارد کرده است همگی جبران ناپذیر هستند. در طی یک سال گذشته دوستان زیادی را از دست داده ایم. دوستانی مانند مشهد بردی کاظمی و محمد بردی توکلی و آخرینش هم قاقا لاچین و دیگران که هر کدام برای ما یک دنیا ارزش داشتند که دیگر در بین ما نیستند.

مقامات عالیرتبه باید هر چه زودتر از خواب غفلت بیدار شوند و دید سیاسی در مورد واکسن امریکایی و انگلیسی را کنار بگذارند و هر واکسنی که به تایید سازمان بهداشت جهانی رسیده باشد در واردات آن درنگ نکنند. در غیر این صورت این ویروس استعداد نابودی های بیشتری را دارد که نباید دست کم گرفت. / فردای آزاد

www.ulkamiz.ir