آینده سازانی که ” آینده” را ندیدند!

پایگاه خبری اولکامیز – ابراهیم قاسم پور، فعال رسانه ای و کنش گر اجتماعی:
سانحه ی تلخ واژگونی اتوبوس حامل دانش آموزان دختر مدرسه ی فرزانگان کرمان حوالی ساعت ۱۸ عصر پنجشنبه هجدهم بهمن ماه که منجر به جان باختن ۶ نفر(از جمله پرپر شدن ۴ فرشته آسمانی مدرسه ی فرزانگان کرمان) و مصدوم شدن ۲۷ نفر گردید بار دیگر خاطره ی تاریک حوادث اینچنینی که دیگر می توان گفت چندان هم ” کم شمار” نبوده اند را جلوی چشمان اشک بار مردم ما زنده کرد.

در ۱۰ شهریور ۱۳۹۶ اتوبوس حامل دختران دانش آموز هرمزگانی که عازم اردوی شیراز بودند در نزدیکی داراب واژگون شد که ۹ دانش آموز جان باختند و ۳۴ نفر زخمی شدند و یا در سال ۱۳۹۱ در سانحه ی اتوبوس اردوی راهیان نور که ۲۶ دانش آموز دختر از استان چهارمحال و بختیاری آسمانی شدند و یا حوادث پرشمار اردوی دانشجویی از جمله در سال ۱۳۸۶ اتوبوس حامل دانشجویان دانشگاه علوم پایه ی دامغان که هفت دانشجوی دختر جان باختند.

حادثه ی بهت آور سقوط اتوبوس حامل دانشجویان دانشگاه شریف در ۲۶ اسفند ۱۳۷۶ که در پی آن ۵ نفر از نخبگان ریاضی دانشگاه شریف و ۲ نفر از مدال آوران المپیادی دانشگاه تهران جان باختند. این حادثه در مسیر بازگشت از ۲۲ امین دوره مسابقات ریاضی برگزار شده در دانشگاه شهید چمران اهواز رخ داد که در آن زنده یاد “مریم میرزاخانی” نخبه ی ریاضی دانشگاه صنعتی شریف نیز حضور داشت، در حالیکه ۱۷ سال بعد از آن حادثه تلخ پروفسور میرزاخانی توانست اولین بانو در جهان و اولین دانشمند ایرانی باشد که جایزه ی معتبر ریاضی “فیلدز” را کسب نماید.

هرچند باید گفت جان هر انسانی دارای کرامت است و به ویژه جان و زندگی هر ایرانی و هر هموطن ما نیز دارای ارزش بی پایانی می باشد ولی به طور خاص این حوادث تلخ و اندوهبار که دراردوهای علمی و دانشجویی و دانش آموزی رخ می دهد و در اثر سهل انگاری و فقدان نظارت جدی و مسئولانه، وجود عزیز دانش آموزان و دانشجویان نخبه و آینده سازانمان را از دست می دهیم، مصیبت و تلخی آن صد چندان می شود.

آینده سازانی که آینده را ندیدند! و چه کسی در مقابل این حوادث پرشمار و تلخ پاسخگوست؟
کدام وزیر یا مسئول استعفا داده؟ ویا می دهد؟ کدام مدیرکل یا معاون وزیر و یا… مسئولیت پذیرفته و صندلی شیرین قدرت را ترک می نماید؟ کدام نهاد نظارتی ورود نموده و این حوادث اندوهبار را ریشه یابی نموده و یکبار برای همیشه به این قصه های پر آب چشم پایان می‌دهد؟ نقش نظارتی مجلس شورای اسلامی و قوه ی قضائیه در پاسخگو نمودن مسئولان ذیربط و بازخواست و محاکمه ی مقصران احتمالی چیست؟

اندوه دل پدران و مادرانی که عمری، لحظه به لحظه و ساعت به ساعت پای این نونهالان نشستند تا آنان را بدین جا رسانده _حال دانش آموز فرزانگان یا نخبه ی ریاضی و یا…. هر فرزند ایرانی _که فقط باید از درگاه باریتعالی صبر و شکیبایی و آرامشی عظیم برای قلب آنان مسألت نمود به یک طرف و محروم شدن ایران عزیز از چنین استعداد ها و نوجوانان و جوانان ارزشمند _که چه بسا در بین آنها میرزاخانی های دیگری رشد کرده و به شکوفایی می رسیدند _از طرف دیگر، فقط بخشی از خسارات جبران ناپذیر وارده به جامعه و وطن ماست.

حال پرسش اساسی این است که پس از این حوادث پرشمار و تلخ چرا باید باز هم شاهد تکرار آن باشیم؟ آیا نباید مسئول، وزیر و یا وکیلی در این شرایط بیاید و به ما بگوید علت بروز و تکرار مکرر این حوادث چیست؟ تقلیل مسئله به قصور راننده و بروز نقص فنی و بی مسئولیتی یک مدیر مدرسه جزء ، چه دردی از درد ایران، جامعه، مردم و خانواده های داغدار این عزیزان درمان می کند؟

کوتاه سخن! خاطرم هست پدر جاوید نام “مریم میرزاخانی” پس از حادثه رخ داده برای اتوبوس دانشجویان شریف به اعتراض به نزد رئیس دانشگاه شریف می‌رود و بیان می دارد که آیا این شیوه و وسیله نقلیه اعزام به مسابقات شایسته ی چنین نخبگان و آینده سازانی است؟ امیدوارم پاسخ مسئولان به مردم و جامعه و خانواده های داغدار در حادثه تلخ کرمان و حوادث مشابه آن پاسخی نباشد که رئیس دانشگاه شریف به آقای میرزاخانی _ پدر پروفسور “میرزاخانی” داده بود!