گلایه یک بازنشسته از تامین اجتماعی

پایگاه خبری اولکامیز – اوکتای: تاکنون نمی دانستم من بازنشسته جزو آمار زنده گان نیستم. فهمیدم همان روز که سی سال از عمر مفید ما که برای خدمت به جامعه تمام میشود ما هم کلا تمام شده ایم.

بعد از سی سال به جای آرامش و آسایش، مشکلات ما افزایش پیدا کرد. ما که خدای ناکرده چیزی اضافی که نخواستیم و یا نمی خواهیم حداقل اندوخته ما در این سی سال که از خورد و خوراک خود وزن و بچه مان زدیم بدهند.

چرا تامین اجتماعی ما را عین توپ فوتبال وسط میدان انداخته و هر کس یک لگدی به ما بزند. ما چقدر دوام می توانیم بیاوریم؟

دیگر استخوان های ما پوک شده.گوشت بدن ما شل شده و خون های رگ ما مثل ایام جوانی ما نیست. دیگر بس است. نود دقیقه بازی فوتبال تمام . دوتا تایم ۱۵دقیقه ای تموم. پنالتی ها کشیده شده،ولی هنوز تیم برنده را اعلام نمی کنند.چرا ؟

الان بیش از یک ماه است که از ارسال احتمالی لایحه افزایش حقوق به هیات دولت رفته ولی هنوز این ارسالی جهت بررسی کامل وقتش نرسیده . من می دانم عزیزان ما مشکلات را بررسی میکنند ولی از آن عزیزان خواهشمندم. قبل از مرگ مان خنده را بر لبان ما بیاورند و آسوده از این دنیا برویم.

از دوستان تامین اجتماعی سئوال میشود شما که در گرفتن حق بیمه مصر بودی و بابت دیرکرد آن جریمه میکردی چرا حالا که نوبت ماست کوتاهی میکنی؟

ما واریز کردیم که بعد از سی سال حداقل بدون دغدغه زندگی کنیم. ای کاش اگر از فردای خود خبر داشتم هیچوقت به کارفرمایم اصرار نمی کردم که حق بیمه من را واریز کند.

اگر از همان ماه حق بیمه خود را خودم پس انداز میکردم دیگر منت حاتم طایی را نمی کشیدم.

تامین اجتماعی عزیز از قدیم گفتند چراغی که به خانه روا است به مسجد حرام است ، چرا شما امانت داران سرمایه پس اندازی ما کارگران و بازنشستگان هستید ؟

چرا سرمایه ما را در اختیار دیگران قرار می دهید؟

شاید فکر کردید این مبلغ هم مثل بودجه ای که نمی توانند در محل هزینه کنند به مرکز عودت میدهند هستش؟

نمیدانم شاید من اشتباه میکنم ولی در طول بیش از شصت سال آموختم که برای پیشرفت هر خانواده ای برنامه ها را قبل از آعاز و شروع سال طرح ریزی کرده و برنامه چیده و از سال جدید به اجرا می گذارند. نه اینکه سه ماه از سال بگذرد هنوز حیرانند. بیایید در آخر عمری ما را  نرنجانید.

www.ulkamiz.ir