پیشگامِ در شکوفایی اقتصاد معیشتی خانوار روستایی

پایگاه خبری اولکامیز- از اوان نوجوانی برخی از افراد در محیط کوچک روستایی ،از منظر رفتار اجتماعی ،اراستگی ظاهری و تاثیر گذاری در اداره امور خانوادگی خویش ،الگوی من بودند.یکی از این افراد بدون تردید آقای عطادردی نباتی معلم فرهیخته ، زحمتکش و از همه مهمتر فردی خود ساخته بودند.

بعد از تخریب مدرسه قدیمی روستا که در معرض سیلاب های فصلی بودند ،ساختمان جدید مدرسه در همسایگی خانه پدری ایشان احداث شد ،بنابرین در ایام تحصیلی روزانه در آن مسیر تردد میکردم و از طرفی برقراری توپ و تور در حیاط مدرسه نیز موجب گردید که عصرگاهان، عمر نوجوانی و جوانی را در همان محدوده سپری نمایم.

در این رفتن و آمدن ،ذهن کنجکاو و جستجوگرم از سر بیقراری همواره از پدیده های عیان و پیدا ،محیط پیرامون غافل نبود.یکی از این موارد پرورش مرغ و خروس محلی ،تعداد محدودی گوسفند و یکی دو راس گاو شیری در خانه سرای پدری عطادردی نباتی بود .

همچنین بسته به وسعت باغچه در اختیار، به کشت چندین اصله درخت مثمره و انواع سبزیجات فصل اقدام میکرد.مجموعه اقدامات تولیدی خانواده او که تحت مدیریت و راهنمایی ایشان  و همکاری برادران او (آنه محمد و عبدی)صورت میگرفت ضمن تامین کلیه مایحتاج خانواده به گوشت سفید و قرمز ،لبنیات و میوه و سبزی، حتی منتج به تولید مازاد بر نیاز نیز می گردید که از محل درآمد فروش آن سایر اقلام موردنیاز از جمله برنج ،قند ،شکر و روغن و … را خریداری میکردند .

در خلاقیت و مدیریت خوب او باید اعتراف نمایم که هر عابری که از کنار حیاط منزل تردد میکردند ،در پاکیزگی محیط پرورش دام و طیور(مرغ و خروس)، کیفیت مطلوب و ارگانیک آن انگشت به دهان میماندند و از این باب شاهد مثال و الگو برای اهل روستا بودند. بدین طریق این آموزگار ساعی و پرتلاش توانستند برای خانواده پدری ،برادران و خواهران خویش، زندگی شرافتمندانه ، مسکن آبرومند و از همه مهمتر امنیت غذایی با بهترین کیفیت و سلامت در خانواده خود فراهم نمودند.

لذا امروز که جامعه ما علیرغم داشتن بسیاری از ظرفیتها و زمینه های تولید وبستر قابل رونق و جهش اقتصاد معیشتی، در تنگنای تامین حداقلی معاش و قوت روزانه خویش هستند ،جا دارد متولیان امور با ارایه راهکارهای انگیزشی ،حمایتی ،مهارت آموزی و …و همچنین آسیب شناسی چرایی عدم موفقیت و عدم استمرار برخی از پروژه های توانمندسازی اقشار روستایی که قبلا بصورت جسته و گریخته معمول گردید.

برای برون رفت از ضعف و کاستی سطح معیشت خانوارهای روستایی راهی جز احیاء ظرفیتهای آشکار و بالقوه مناطق روستایی نیست و نگارنده اعتقاد راسخ دارد نباید ظرفیت درآمدی ،اشتغالزایی و امنیت غذایی مشاغل خُرد خانگی در سایه پر طمطراق پروژه های بزرگ صنعتی که غالبا دیرپا و حتی کم اَثر هستند ،مورد بی توجهی و غفلت قرار گیرند و باز هم تاکید مینماید باید طرحی نو در اندازیم تا به سلامت از این موج سهمگین گرانی و آشفتگی بازار عبور نمائیم.

در خاتمه شخصا این معلم سرد و گرم چشیده روزگار را با عنایت به اقدامات بسیار اثرگذار و ماندگار او در بهره وری حداکثری از امکانات حداقلی محیط روستایی و نائل شدن به اقتصاد معیشتی خود اتکا و خودکفا و همچنین سابقه درخشان او در تعلیم و تربیت فرزندان این مرز و بوم، هزاران بار می ستایم و دستان متنعم و تولیدگر او را می بوسم و خانواده او را به عنوان پیشگامان نخست اقتصاد معیشتی خانوار روستایی مستحق تجلیل میدانم. بسی جا افتخار است از این خانواده ،چندین نفر از دانشگاههای دانش آموخته گردیده و یا در حال تحصیل هستند.

شایسته است بمنظور توسعه و ترویج فرهنگ و باور اعتلای اقتصاد معیشتی تا حصول به سطح خودکفایی و خوداتکایی، در مناسبت های مرتبط از جمله روز روستا ،هفته کشاورزی ،هفته کار از این عزیزان تجلیل بعمل آید.

برگزفته از کانال نویسنده

www.ulkamiz.ir