سیاست، پیوند وثیقی با شکل روابط عاشقانه دارد با دوز کمتری از دلبستگی و ملات بیشتری از  وابستگی، انسان ها در هر جغرافیایی که زندگی می کنند  نیاز به یک “لوایاتان” دارند تا بتواند برخی از نیازهای اولیه آنان را تامین کند و امنیت آنان را برقرار سازد.

ایران این روزها تجربه سختی را سر می گذراند زیرا مدیران یا از کف جامعه خبر ندارند و یا اگر دارند وقعی به نظر شهروندان نمی نهند و  گفتگو در یک محیط آرام جای خود را به سنگ و آتش در کف خیابان ها داده است زیرا یکی از دریچه ها بسته است!

محدودیت اینترنت و فیلتر کردن شبکه های مجازی آخرین شکل از اعمال تحریم بر شهروندان است که در هر اعتراضی اولین فکری است که به اذهان صاحبان قدرت خطور می کند و خسارات اقتصادی زیادی به کشور وارد می کند و مخالفان آزادی هم همیشه پس از هر اعتراضی دستاویز محکمی دارند تا به قول خودشان ساماندهی فضای مجازی را پیش ببرند که معنایش قطع ارتباط با جهان و شنا کردن در استخر کوچکی است که خودشان طراحی کرده اند و شکست چنین طرحی در همان پیام رسان “سروش” بر خودشان و شهروندان آشکار شد!

سوژه جدید، عادت به نشستن پشت میزهای کامپیوتر دارد و وقتی چنین فرصتی از وی سلب می شود گویی بخش بزرگی از زندگی اش را گرفته اید، صبر آخرین موضوعی است که به آن فکر خواهد کرد، قطعا بخشی از معترضان امروزی به درگذشت جانسوز مهسا امینی اعتراض دارند و اعتراض این قشر هم بعید به نظر می رسد به شیشه شکستن و بانک  و ماشین آتش زدن بکشد اما می بینیم که جمعیت قابل توجهی از معترضین که هیجانات نوجوانی و جوانی خود را با تخریب نشان می دهند دهه هشتادی ها هستند که مسئولین با مسدود سازی اینترنت، بزرگترین سرگرمی آنان را گرفته اند و آنها در همراهی با معترضین به گشت ارشاد برای خواسته های خود به خیابان ها آمده اند.

با بستن اینترنت شاید از برخی سازمان دهی ها جلوگیری شود اما بهتر است که با یک بررسی ساده آمار حاضرین در خیابان ها، میانگین سن معترضین و رابطه آن با محدود کردن اینترنت و شبکه های مجازی را در نظر داشته باشید.

www.ulkamiz.ir