یخچال خود را با یخچال کارگران اشتباه نگیرید

پایگاه خبری اولکامیز – امان محمد خوجملی : گاه گاهی در فرمانداری گنبد جهت هر چه با شکوهتر برگزار شدن انتخابات آینده مجلس جلساتی برگزار می شود. عنوانش هم راهکار احزاب برای افزایش مشارکت در انتخابات است که نمایندگان احزاب صحبت می کنند.

جلسه ی خوبی برای آشنایی با مواضع یکدیگر است. من سخنرانی خودم در این جلسه را تحت عنوان نماینده حزب اتحاد ملت ایران حوزه گنبد منتشر خواهم کرد.

اما در این یادداشت می خواهم سخنان جناب تاجیان نماینده حزب موتلفه اسلامی و رئیس بانک تجارت مرکزی گنبد را نقد نمایم، در آنجا وقت نشد جواب دهم.

یکی از ایرادات اینگونه جلسات این است که برای نقد مواضع یکدیگر هیچ وقتی در نظر گرفته نمی شود، امیدوارم در جلسات آینده این مشکل برطرف شود.

آقای تاجیان گفت :« من تاکنون به ۱۵ کشور خارجی مسافرت کردم و وضع کارگران نسبت قبل از انقلاب بهتر و یخچالشان پر از گوشت قرمز است».

فکر می کنم ایشان یخچال خودشان را با یخچال کارگران اشتباه گرفته اند.

من خودم قبل از انقلاب کارگر بودم و در تابستان سال ۱۳۵۶ در شهرک اکباتان دو ماه کارگری کردم. دستمزد روزانه من به عنوان کارگر ساده روزی ۴۰ تومان بود و به کارگران نهار هم می دادند. هر کارگر نهار نمی گرفت ۱۲ تومان به دستمزدش افزوده می شد. من روزی ۵۲ تومان می گرفتم. گوشت قرمز آن موقع در گنبد کیلویی ۱۸ تومان و در تهران ۲۱ تومان بود. من می توانستم با دست مزد روزانه ی خودم روزی دو و نیم(۲.۵) کیلو گوشت قرمز در تهران بخرم.

امروز به کارگر ساختمان که یکی از سخت ترین کارها است در گنبد روزی ۲۵۰ هزار تومان می دهند و گوشت قرمز هم در همین شهر ۳۰۰ هزار تومان است. امروز یک کارگر گنبدی با دستمزد روزانه ی خویش یک کیلو گوشت قرمز نمی تواند بخرد. آیا امروز با این وضعیت تورم می شود با روزی ۲۵۰ هزار تومان زندگی کرد؟ تازه کارگران بیشترشان هیچ بیمه ای ندارند، روزهای جمعه حتی روزهای تعطیلی رسمی هم کار می کنند، اگر یک روز سر کار نروند زندگیشان فلج می شود، اگر هم بیمار شوند برای معالجه پول ندارند.

همین کارگران در هوای گرم سوزان به پایشان چکمه لاستیکی می پوشند اگر کار هم نکنند شکنجه همین چکمه لاستیکی برایشان کفایت می کند. ما زندگی زحمت کش ترین قشرهای جامعه را خراب کردیم، تازه طلب کار هم هستیم.

این دوست ما اگر پسر کارگر داشت شعار مبارزه با امریکا را تکرار نمی کرد. اگر می خواهید با امریکا مبارزه بکنید اول رفاه و آسایش مردم را مثل خودتان تامین کنید، بعد هر چه خواستید با امریکا مبارزه کنید.

من به این دوست پیشنهاد می کنم اگر می خواهید بدانید کارگران چه می کشند فقط یک روز مسیر خانه تا بانک را در هوای گرم و سوزان با چکمه لاستیکی طی طریق نمایید ببینید چه حالی به شما دست می دهد؟

این دوست ما گفت :« من تاکنون به ۱۵ کشور خارجی مسافرت  کردم».

بله درست است چون شما رئیس بانک بوده اید علاوه بر این مسافرتها احتمالاً سه چهارتا خانه ی اضافی هم دارید.

آیا وضعیت معلم ها هم اینگونه است؟ معلم ها هم خانه ی اضافی دارند؟

همین تبعیضها و بی عدالتی ها است که میزان مشارکت مردم در انتخابات را پایین می آورد، شما اگر این دردها را درمان نکنید سال به سال و دوره به دوره میزان مشارکت مردم در انتخابات کاهش خواهد یافت. درد اصلی مردم خرابی اقتصاد است آن هم ریشه اش در سیاست های کلان است که در فکر اصلاحش نیستید./ کانال تلگرامی رهایی

www.ulkamiz.ir